شخصیت های دوست داشتنی زیادی در Stranger Things وجود دارد، اما تعداد انگشت شماری نیز وجود دارند که به دلایل مختلف نمی توانیم یا نمی خواهیم آنها را دوست داشته باشیم. در این مطلب 10 شخصیت منفور این سریال محبوب را نام بردیم. «چیزهای عجیب» یکی از بهترین سریال های سال های اخیر است. این پدیده علمی تخیلی در سال 2016 شروع به کار کرد و بلافاصله به یک موفقیت تبدیل شد و بینندگان عاشق حال و هوای دهه 1980 سریال شدند. در طول چهار فصل، هر خط داستانی با بزرگتر شدن شخصیت‌ها و با تهدیدهای بزرگ‌تر عمیق‌تر شد. در فصل اول، با الون، یکی از شخصیت های داستانی محبوب آشنا می شویم. یک دختر جوان گمشده بدون نام، خانه و خانواده.

دنیای سینمایی مارول با «مرد آهنی» در سال 2008 آغاز شد. «مرد آهنی» داستانی نسبتاً واقع گرایانه را روایت می کند، داستان یک دلال اسلحه میلیاردر است که وقتی در یک آدم ربایی گرفتار می شود تغییر می کند و می بیند که سلاح های شرکتش به دست چه کسانی افتاده است. از فناوری هایی که برای مبارزه با تروریسم در اختیار دارد استفاده می کند. ایده «مرد آهنی» چندان پیچیده نیست، به راحتی می‌توانست ایده یک درام نظامی یا تریلر جاسوسی باشد تا یک اقتباس از کتاب کمیک. ژانرهای فیلم و ترکیب آنها می تواند گیج کننده باشد، اما هیچ چیز بهتر از سردرگمی فاز 5 دنیای سینمایی مارول نیست. دنیای سینمایی مارول از «مرد آهنی» تاکنون تغییرات زیادی کرده است و آخرین اثرش «نگهبانان کهکشان 3»، چیزهای عجیب و غریب و برخی مسائل مبهم به آن اضافه شده و بسیار گسترش یافته است.

اساساً ویژگی انیمیشن این است که می تواند برخی داستان ها را بهتر از فیلم های اکشن زنده روایت کند. بنابراین فرقی نمی کند که مخاطب انیمیشن کودک باشد یا بزرگسال. این باور که انیمیشن برای کودکان است یک باور نادرست است. اگرچه شاید روایت داستان در دنیای کارتونی انیمیشن ها بیشتر برای کودکان مناسب باشد، اما امروزه انیمیشن به قدری پیشرفت کرده است که با تکنیک های مختلف خود می تواند فقط برای بزرگسالان به ویژه آنهایی که روایتشان از طریق انیمیشن راحت تر است، روایت کند. بزرگسالان لایق فیلم های انیمیشن بالغ تری هستند که فقط برای آنها ساخته شود.

هدف هر فیلمی سرگرم کردن مخاطبی است که آن را تماشا می کند. فیلم‌ها باید داستان‌ها، شخصیت‌ها، شهرها و محیط‌های تخیلی خلق کنند تا قبل از پخش تیتراژ پایانی، متقاعد شویم که هر یک از آنها واقعی هستند و احساسات خاصی نسبت به آن‌ها احساس کنیم. بسیاری از ما دوست داریم از طریق فیلم از زندگی روزمره فرار کنیم. برای رفتن به سینما، چه تنها و چه با دوستان، قصد داریم دو سه ساعتی زندگی خودمان را کنار دیگران بگذاریم و به برشی از زندگی آدم های خیالی خیره شویم. هدف اصلی یک فیلم درجه یک این است که مخاطب فراموش کند کجاست و فقط به ادامه داستان فیلم فکر کند. برخی فیلم ها و گاهی برخی فرنچایزهای سینمایی پا را فراتر می گذارند و شهرهای منحصر به فرد و خاصی می سازند که مانند آن وجود ندارد.

صدها فیلم درباره غم از دست دادن عزیزان ساخته شده است، اما برخی از آنها برجسته هستند زیرا به ما یادآوری می کنند که با قدرت عشق می توان بر مرگ غلبه کرد و غم از دست دادن دائمی نیست.

انسان ها جاودانه نیستند، همه ما می دانیم که روزی عزیزانمان دیگر در کنار ما نخواهند بود و شما هرگز نمی توانید برای آن لحظات آماده شوید. زندگی شما پس از مرگ یکی از عزیزانتان تغییر می کند و ممکن است دچار پوچی یا افسردگی شوید. غم از دست دادن می تواند شما را غرق کند و رهایی از آن آسان نیست. اگرچه فیلم های این لیست معجزه نمی کنند، اما به این واقعیت اشاره می کنند که شما هرگز تنها نیستید و راه های زیادی برای گذر از یک رویداد غم انگیز وجود دارد.

سریال کمدی آمریکایی سال هاست که به سبد کالاهای فرهنگی ما اضافه شده است. بسیاری از ما که علاقه مند به دنیای نمایش و سرگرمی هستیم، بهترین سریال های کمدی آمریکایی یا بعضا معروف انگلیسی را دیده و خوب می شناسیم. حتی در مواردی ضرب المثل ها و گفته های آنها وارد زندگی ما می شود و در موقعیت های مختلف استفاده می شود. حتی گاهی الگوی برخی سریال های داخلی می شوند و جواب می دهند. اما این الگوهای شخصی یا رسمی دیگر محدود به مثلاً سریال «دوستان» نمی شود. قرن بیست و یکم شاهد کمبود سریال های کمدی خوب آمریکایی نبوده است. البته جای این سریال کمدی آمریکایی و چند سریال مشابه دیگر در بین طرفداران کمدی کمدی محفوظ است اما دهه 2010 سریال های خوب و در سال های اخیر مینی سریال های کمدی خوب کم نداشته است. انتخاب و معرفی یک سریال کمدی خوب کار سختی است. این پانزده سریال کمدی، آنطور که نمرات مردم و منتقدان نشان می دهند، جزو بهترین سریال های طنز دهه اخیر بوده اند که برخی از آنها برای ما آشناتر است.

معمولاً فیلم های جنایی ترسناک یا یک فیلم قاتل سریالی احساسات متفاوتی را در مخاطب ایجاد می کنند. از هیجان تا ترسی که از سر تا پا او را فرا می گیرد. یکی از هیجان انگیزترین و ترسناک ترین موضوعاتی که معمولا در رابطه با این گونه فیلم ها مطرح می شود این است که برخی از فیلم های جنایی ترسناک بر اساس یک داستان واقعی ساخته می شوند. این فیلم ها معمولا مخاطب خود را بیشتر می ترسانند. هر چقدر هم که بخواهیم در لحظاتی به خودمان بقبولانیم که داستان فیلم جعلی است، باز هم می دانیم که موضوع اصلی واقعی است و این به ما لرز می دهد.

طبیعتاً هر فرد علاقه مند به سینما با شنیدن نام هر فیلم خاطره انگیزی ابتدا به نام یا تصویر بازیگران آن فیلم فکر می کند. از آنجایی که سینمای هالیوود توجه مخاطب را به خود جلب می کند و بیش از هر جای دیگری در این کره خاکی بیننده دارد، طبیعی است که بازیگران هالیوود در بین عموم مردم شهرت بیشتری داشته باشند. سپس در میان بازیگران زن خارجی، سهم بازیگران زن هالیوودی چشمگیرتر از سایر سینماها است. در این مطلب نگاهی به بازیگران زن هالیوود انداخته ایم و به بررسی کارنامه 30 بازیگر زن خارجی پرداخته ایم. به همین دلیل در این مقاله خبری از بازیگران زن بزرگی مانند ستسوکو هارا از ژاپن یا سوفیا لورن از ایتالیا یا ایزابل هوپر و ژولیت بینوش از فرانسه و ... نمی باشد. چرا که شاید برخی نام ها مانند سوفیا لورن آنقدر در دنیا شناخته شدند که توانستند در هالیوود جایی برای خود پیدا کنند اما در نهایت بازیگرانی به حساب می آیند که در گوشه ای دیگر از دنیا بزرگ شده اند.

دو فیلم «باربی» و «اپنهایمر» پس از مدت ها انتظار برای علاقمندان بالاخره در یک روز اکران شدند. این دو فیلم جدا از تبلیغات زیادی که برایشان ساخته شده از چند منظر مهم هستند. اولین فیلم توسط گرتا گرویگ ساخته شد که با وجود داشتن چند فیلم به عنوان کارگردان، در میان فیلمسازان زن جنجالی قرار دارد. و علاوه بر این، فیلم درباره عروسک معروف باربی یا بر اساس آن است، بنابراین جذاب است. دومی را کریستوفر نولان ساخته است که یکی از کارگردانانی است که مانند خانم گرویگ از هالیوود حمایت می کند. علاوه بر این، فیلم در مورد یک شخصیت مهم در تاریخ جهان است. همان که او را «پدر بمب اتمی» می نامند و کیلیان مورفی آن را بازی می کند که با اینکه سال ها در هالیوود کار می کند، بعد از سریال «پیکی بلایندرز» به شخصیت جهانی تری تبدیل شده و البته... موضوع میم های اینترنتی آنچه در ادامه می خوانید، نقد نویسنده ای است که هر دو فیلم را در یک روز دیده و دو فیلم را از نگاه «باربی» در مقابل «اپنهایمر» بررسی کرده است.

با وجود اینکه نزدیک به 60 سال از انتشار کتاب و نزدیک به 50 سال از انتشار اولین نسخه سینمایی چارلی و کارخانه شکلات سازی می گذرد، خبر تبدیل شدن داستان پس زمینه ویلی ونکا به فیلم نشان می دهد که چقدر داستان رولد دال در میان همه نسل‌ها محبوب است. در سال 1964، رولد دال چارلی باکت را در داستان تخیلی خود به جهان معرفی کرد. داستان حول محور پسری معمولی است که یکی از بلیط های طلایی ونکا را پیدا می کند. این بلیط طلایی فرصت فوق العاده ای را برای باکت فراهم می کند تا زندگی آینده خود را تضمین کند و خود و خانواده اش را از فقر نجات دهد. «چارلی و کارخانه شکلات سازی» روایتی رنگارنگ و تخیلی با رگه های اخلاقی بسیار قوی است.

اولین اقتباس از این کلاسیک ادبی با بازی جین وایلدر در نقش ویلی ونکا در سال 1971 منتشر شد و مورد استقبال قرار گرفت. در سال 2005، دومین اقتباس از این اثر منتشر شد، اما تفاوت قابل توجهی با نسخه اول داشت. این فیلم جدید به کارگردانی تیم برتون فضای تاریک تری نسبت به نسخه قبلی داشت که جای تعجب نداشت، برتون همیشه با فضای تاریک فیلم هایش شناخته می شود. اما به هر حال این فیلم با بازی جانی دپ در نقش ویلی ونکا بسیار موفق بود.